Yusuf Hayaloğlu ' ndan seçmeler...!!!

GİDERİM



Artık seninle duramam

Bu akşam çıkar giderim

Hesabım kalsın mahşere

Elimi yıkar giderim



Sen zahmet etme yerinden

Gürültü yapmam derinden

Parmaklarım üzerinden

Su gibi akar giderim



Artık sürersin bir sefa

Ne cismin kaldı ne cefa

Şikayet etmem bu defa

Dişimi sıkar giderim



Bozar mi sandın acılar

Belaya atlar giderim

Kurşun gibi mavzer gibi

Dağ gibi patlar giderim



Kaybetsem bile herşeyi

Bu aşkı yırtar giderim

Sinsice olmaz gidişim

Kapıyı çarpar giderim



Sana yazdığım şarkıyı

Sazımdan söker giderim

Ben ağlayamam bilirsin

Yüzümü döker giderim



Köpeklerimden kuşumdan

Yavrumdan cayar giderim

Senden aldığım ne varsa

Yerine koyar giderim



Ezdirmem sana kendimi

Gövdemi yakar giderim

Beddua etmem üzülme

Kafama sıkar giderim

GİTTİ AH GİTTİ



gitti ah..,

gecelere hüzünleri serperek

yaralı bir kuş gibi kanarcasına gitti..,

yalvaran gözlerime, elemi pay ederek,

bir kabahatmiş gibi, kaçarcasına gitti...



gitti ah..

şarkılara bel bağlamak faydasız.

üstüme kapıları kaparcasına gitti...

gecenin geldiğini haber vermeden; hırsız...

yaşanmış bir ömrü çalarcasına gitti



gitti ah... bir nehirdi,

yazamadığım şiirdi.

yüzüme son bir defa

bakarcasına gitti...



gitti ah...

gözyaşları yanaklarımda kaldı.

hayatın perdesini çekercesine gitti...

belki doyulmamış toz pembe bir masaldı.

göğsümden yüreğini sökercesine gitti...



gitti ah...

karşılaşmak ömür boyu imkansız.

beni hazanda koyup bahar dalına gitti...

bilmiyorum ne yapsam, ne söylesem anlamsız.

ayrılmıştı dünyamız; kendi yoluna gitti...



gitti ah... bir mevsimdi,

çizemediğim resimdi.

kalbime bir çiviyi,

çakarcasına gitti...

HANGİ AYRILIK?



Hangi sevgili var ki, senin kadar duyarsız ve kalpsiz?

Ve hangi sevgili var ki, benim kadar çaresiz?



Hangi ayrılık var ki, böyle kanasın ve böyle acısın?

Ve hangi taş yürek var ki, benim kadar ağlasın?





Hangi gün karar verdin, küt diye çekip gitmeye?

Hangi lafım dokundu sana, böyle inceden inceye?

Hangi otobüs söyle, hangi uçak, hangi tren?

Seni benden götüren, beni bir kuş gibi öttüren.

Hangi kırılası eller dolanır, kırılası beline?

Hangi rüzgar şarkı söyler, o ay tanrıçası teninde?

Hangi çirkin gerçek uğruna, tükettin güzel ütopyamızı?

Hangi boşboğazlara deşifre ettin, en mahrem sırlarımızı?

Hangi cama kafa atsam?

Hangi kapıyı omuzlayıp kırsam?

Hangi meyhanede dellenip, hangi masaları dağıtsam?



Bende bu sersem başımı, karakolun duvarına vursam.

Kendimi caddeye atıp, arabaların altına savursam.

Hangi tercih beni en hızlı şekilde öldürür?

Hangi şekil öldürmez de, ömür boyu süründürür?

Kayıp ilanı mı versem, şehir şehir dolanmak yerine?

Ödül mü koysam, ölü veya diri seni bulup getirene?

Hangi ayrılık var ki, böyle diş ağrısı gibi durmadan zonklasın?

Hangi cam kesiği var ki, böyle musluk gibi içime damlasın?

Hiç sanmam! ...

Hasta kalbim bunu bir süre daha kaldıramaz! .

Feriştah olsa, böyle eli kolu bağlı bekleyip duramaz.

Hangi mübarek dua,

Hangi evliya tesir eder, seni döndürmeye?

Hangi aptal mazeret ikna eder, ateşimi söndürmeye?

Olur mu be! . olur mu?

Bu da benim gibi adama yapılır mı?

Aşk dediğin mendil mi?

Buruşturup bir kenara atılır mı?

VEFA bu kadar basit mi? Alınır mı? Satılır mı?



Hangi hırsız çaldı, seni yırtık cebimden?

Hangi pense kopardı bizi birbirimizden?

Hangi uğursuz hamal taşıdı valizini?

Hangi çöpçü süpürdü yerden bütün izini?

Hangi yaldızlı otel çarşaf serip barındırdı?

Hangi süslü manzara seni kolayca kandırdı?

Hangi şarlatan imaj böyle çabuk ilgini çekti?

Hangi pembe vaadler o saf kalbini cezbetti?



Dağ gibi adamı eze eze! .....

Hangi anası tipli parlak çömeze,

Hangi alemlerde kahkahanı ettin meze?

Hangi yamyamlara yedirdin o masum rüyamızı?

Hangi mahluklar çiğnedi el değmemiş sevdamızı?

Hangi bıçak keser şimdi benim biriken hıncımı?

Hangi mermi dağıtır insanlara olan inancımı?

Hangi bekçi, hangi polis artık zapteder beni?

Ve! .. Hangi su bağışlatır?

Hangi musalla temizler seni?



Bu Nasıl Ayrılık?...

HANİ BENİM GENÇLİĞİM NERDE..



Hani benim gençliğim nerde

Bilyelerim topacım

Kiraz ağacı altında yırtılan gömleğim

Çaldılar çocukluğumu habersiz.



Penceresiz kaldım anne

Uçurtmam tellere takıldı

Hani benim geçnliğim nerde.



Ne varsa bu gençliği yakan

Ekmek gibi aşk gibi

Ne varsa güzellikten yana

Bölüştüm büyümüştüm.



Bu ne yaman çelişki anne

Kurtlar sofrasına düştüm

Hani benim gençliğim nerde.



Hani benim sevincim nerde

Akvaryumum kanaryam

HAYAT NEDİR ANNE?



benim hiç sapanım olmadı anne,

ne kuşları vurdum,

ne de kimsenin camını kırdım...

çok uslu bir çocuk değildim ama,

seni hiç kırmadim, hep boynumu kırdım.

ben hayatım boyunca

bir tek kendimi vurdum! ..



suskun görünsem de,

fırtınalı ve mağrurdum anne.

bir mızrak gibi,

aynada hep dik durdum anne! ..

ben sana hiç bir gün laf getirmedim,

leke sürmedim.

ama göğsümü çok hırpaladım,

kalbimi çok yordum...

ben hayatım boyunca, en çok kendimi sordum! ...



benim hiç sevgilim olmadı anne,

ne bir yuva kurdum,

ne bir gün şansım güldü...

öpemeden bir bebeğin gidişini,

tükendi gitti çağım...

kimi yürekten sevdiysem,

yüreğini başkasına böldü...

bir muhabbet kuşum vardı,

o da yalnızlıktan öldü...



sen beni göğsünde

hep acılarla mı soğurdun anne?

yoksa evlat diye,

koca bir taş mı doğurdun anne?

eziyet degilim, zahmet değilim,

musibet hiç değilim;

bir senin mi balına sinek kondu, söylesene!

doğurdun da beni,

ne ile yoğurdun anne?



benim hiç hayalim olmadı anne...

ne seni rahat ettirdim,

ne kendim ettim rahat...

bir mutluluk fotoğrafı bile çektirmedi bu hayat!

kaybolmuş bir anahtar kadar

sahipsizim anne...

ne omuzumda bir dost eli,

ne saçımda bir şefkat...



say ki yollardan akan,

şu faydasız çamurdum anne...

say ki ıslanmaktım, üşümektim,

say ki yağmurdum anne!

bunca yıldır gözyaşlarını,

hangi denizlere sakladın?

oy ben öleyim,

sen beni ne diye doğurdun anne?

İÇERDEN ÇIKAN ADAM



İçerden çıkacak birazdan adam

Yılların tortusu çökmüş yüzüne

Alnını güneşe serecek adam

Uykusuz ranzalar suskun voltalar

Geride kalacak ve ah hüzünle

Bir gül gibi savrulup gülecek adam

Kar yağmıştır sardunyanın üstüne

Anılar toza toza bulanmıştır

Kitaplar sobada yanmış

Ah sazlar duvarda kalmış

Güzelim şarkılar yağmalanmıştır



İçerden çıkacak birazdan adam

Yıpranmış bavulu hantal sesiyle

Kendini yollara vuracak adam

Yüz çeviren dostlar sinsi tavırlar

Açığa çıkacak ve ah kendiyle

Bir ince hesabı görecek adam

Susamıştır tebessümün seyrine

Saçları hiçbirgün okşanmamıştır

Bir ihtilal kadar yalnız

Ah vefanız kadar yanlış

Mümkünse farzedin yaşamamıştır

İNCİNEN GURUR



Pencereden baktığımda görüyorum

Senin yüzün incir yaprağında

Senin ürkekliğin duvar üstünde yürüyen

Bir kedinin kıvraklığında



Aynada dururken görüyorum

Kırmızı öpüşün sol yanağımda

Dişimi fırçalarken senin ağzın

Serin suların berraklığında



Rakı devrilmiş masalarda yokluğun

Veya benden önce kalkıp gitmişliğin

Gece boyu dolandığım barlarda

Sarhoşlara tekrarladığım adın

Balıkçı kahvesinde, çorbacıda, kenarlarda



Dökülmek istemiyorum hayır! ..

Çingene çiçekçiler habire yaltaklandığında

Bilmediğim soruların açtığı çukuru

Yalanlarla doldurmak istemiyorum



Seni kaybettim galiba

İki taşın arasında kaldım

Bu, benim hatam değildi

Seni ben çook geç tanıdım



Derin acılar bahçıvanı

Yüreğime ne ektin böyle...

Aşk korkağını bağışlar mı?

Söyle...



Aramak ne kötü herkeste seni

Her gözde bulup yanılmak seni

Ah turuncu rüyalar güzeli

Hem kendini yok ettin

Hem beni



Başka ne acıtabilir içimi

Yaşım kırkı devirmişken

Seni böyle patavatsızca sevmişken

Ve, tam aynayı güneşe çevirmişken

Başka ne...



Seni vefasız aşklara bırakıyorum

Yüzümü kırılan bardaklarda ara

Düşünme ben ne olurum

Sanırım bi daha onarılmaz

İncinen gururum

İNTİHAR MAVİ



Dağların dorukları dumanlı olur

Geriye dönmez savaşçılar...



Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri

Karla yıkanmıştır yüzleri...

Bu yüzden asla vedalaşmaz

Ve kılıçlarında taşırlar şiiri! .



Bu yüzden sevdaları mahzundur

Yürekleri kallavi!

Alınları ihanet vurgunudur.

Gözleri intihar mavi...

İSTANBUL ACILAR KRALİÇESİ



İstanbul ey İstanbul ey

Ey acıların gözyaşlarının kraliçesi

İstanbul ey İstanbul ey

Ey bozgunların garip çiçeği

Bu akşam yemin ettim

Seni bir daha öpmemek için

Benki bütün duvarlarını, afişlerle donatıp

Yumruğumla kanatmıştım

Rezil bir aşktı

Bütün arkadaşları miting alanlarında

Ve mezarlıklarda bırakmıştım



İstanbul ey İstanbul ey

Acılar kraliçesi

Umudun ve direncin yorgun anası

Ve ey çıldırmak üzere olmanın çamurlu ikonası

Tırnaklarım kopuyor, Görmüyormusun

Bir benmiyim kapılarını şaşıran her yokuşun başında

Bir benmiyim ekmek arasına canına doğrayıp doğrayıp yutan

Bir kedi bile sağarken yüreğini

Telaş içerisinde yavrusuna

Ey acımasız acuze!

utan şu türbelerinden

Minarelerinden utan

İstanbul ey İstanbul ey

Acılar kraliçesi

Savaşın ve bozgunların gariban çiçeği

Ve ey teslimiyete düşmenin o hazin gerçeği

Bayraklarım kanıyor, Sormuyormusun

Kadınlarınki;

Omuzları hicran, saçları ihanet sarısı

Çocuklarınki;

Yağmur emiyor yıkılası kaldırımlarından

En ücra genlerime, alyuvarlarıma,

Kılcal damarlarıma, ruhuma kadar.Bıktım

İliklerime, gömlek ceplerime kadar sızan

Bu Allahsız yağmurundan

İstanbul ey İstanbul ey

Acılar kraliçesi

İhtişamın ve sefaletin çaresiz bacısı

Ve ey çürümenin yok olmanın amansız sancısı

Ciğerlerim çatlıyor, Duymuyormusun

Hangi pencerene çıksam

O salya sümük pezevenk suratları

Hangi caddene dökülsem

O şangur şungur düş kırıkları

Bütün bu ezginler, tükenenler, yerlere serilenler, tutunamayanlar

Sarsmıyormu seni hiç

Bunca infilak

Bunca isyan çığlıkları

İstanbul ey İstanbul ey

Acılar kraliçesi

Aldanışların ve hüznün yalancı tanrıçası

Ve ey ruhu kirlenmiş gecelerin cilveli yosması

İntihar anı geldi, beni öpmüyormusun,

Ağlamak istemiyorum, yenildim sana

Hikayenin özeti bu

Bir istimlak gibi ödedim ve çiğneyip geçtin maceramı

Şimdi ben suçlarımı didikleyen bu martı sürüsüyle

Şimdi ben hangi şehirde soğulturum zonklayıp duran bu yaramı

İstanbul ey İstanbul ey

Acılar kraliçesi

İhanetin ve ihbarların arkadan dolaşan bıçağı

Ve ey ödeşmelerin, yüzleşmelerin, erkekçe vuruşmaların kaçağı

Beni harcadın ulan!

Beni sattın

Utanmıyormusun

İŞTE GİDİYORUM



İşte gidiyorum

Karşılıksız bir aşka kurban ettim ömrümü

İşte gidiyorum

Toprak alsın benimde bu hazin öykümü



İşte gidiyorum, gurbet yorgunu gövdemi

Çukura kim indirecek

İşte gidiyorum

Bu menfur cinayeti, şimdi çıkıp kim üstlenecek



Çürüdü gözlerim, yüreğim, bu yağmurlu şehirde

İşte gidiyorum

Beni kaldırın, hicran kalsın teneşirde



Size yüzyallardır sesini kaybetmiş

Bir türkü söyliyecektim...

Ve bir yayla şefkatiyle

Kirpiğinizin ucundan öpecektim



Bir masum türküydü sadece

Yüzbinlerce madurun gönlünde

Belki söyleriz hepbirlikte

Belki, mahşerin birinci gününde



Nasıl sevmiştim hepinizi..nasıl böyle oldu akıbetim?

Ve nasıl çöle döndü

O benim gül gülistan memleketim



İşte gidiyorum, hiçbiriniz, hiçbir dilde beni anlamadınız

Ben başımı verdim, sizinse

İnsafsız bir linç oldu karşılığınız



İşte gidiyorum

Penceresiz bir dünyanın labirentine

İşte gidiyorum

''Saçlarındaki yıldızları koparabilirsin anne''



Sonunda kaptırdım gönlümü

ölüm denen o kaypak türküye...

Ve işte kurtuldun benden

Şen olasın ey sevgilim Türkiye



Elbet benimde vardı

Kendime ve yurduma dair umutlarım

Belki bıraktığım yerden sürdürür

Dostlarım, karım ve çocuklarım...



Çatladı yüreğim çatladı sazım

Demekki böyleymiş yazım

Sizlere armağan olsun

Sizlerden ödünç aldığım bu yürek sızım...



Benim hiç hayalim olmadı anne

Ne seni rahat ettirdim, ne kendim ettim rahat

Bir mutluluk fotoğrafı bile çekdirmedi bu hayat

Kaybolmuş bir anahtar kadar sahipsizim anne

Ne omuzumda bir dost eli, ne saçımda bir şefkat...



Sayki yollarda akan, şu feydasız çamurdan anne...

Sayki ıslanmaktım, üşümektim

Sayki yağmurdum anne?



Bunca yıldır gözyaşını, hangi denizlere sakladın,

Oy ben öleyim, sen beni ne diye doğurdun anne?

KAÇAKCI KURBAN



Lele kurban ben olayım

Ak göğsünde ben olayım

Senin yerin sıcak kalsın

Ah yine giden ben olayım



Lele kurban zor gelir

Dağlara giden zor gelir

Avcı yaralar kekliği

Bağrıma giden zor gelir



Lele kurban boşa gider

Ne söylesem boşa gider

Çiğnenir ektiğim güller

Ah emeklerim boşa gider



Lele kurban gülü verir

Dönmesemde gülü verin

Mayın tarlasına düştüm

Kan kırmızı gülü verin

KAÇAK VE ANNE



Uçtum ateş üstüne

Dağlansın diye sızım

Sorma halim ne olur

Yoruldum anlamsızım



Yağmur doldu içime

Acım sigarasızım

Uyuyor musun anne

Ben geldim vefasızım



Suç oldu suç üstüne

Her şarkım her yazım

Vuruştum türkülerle

Kanla beslendi sazım



Bir rüzgarın önünde

Kaçağım kuralsızım

Duyuyor musun anne

Yalnızım çok yalnızım



Ah dağılsam dizine

Uyusam doymaksızım

Sabah olmasa gece

Kaçmaktan dermansızım



Sür beni gül yüzüne

Ki sende kalsın sızım

Ağlıyor musun anne

Gidiyor hayırsızım.

KALAN KALIR



Vur sırtına, vur sırtına

Dostun oldum vur sirtina

Madem ki ben kaldıramam

Derdimi al vur sırtına



Duman kalır, duman kalır

Ocak tüter duman kalır

Ben yanarım hic tükenmem

Benden sonra duman kalır



Ah ne fayda, ah ne fayda

Kefen beyaz ha ne fayda

Bir hayına yas dökersin

Kadrin bilmez ah ne fayda



Kalan kalır, kalan kalır

Giden gider kalan kalır

Ben giderim geri gelmem

Benden sonra kalan kalır



Meydan kalır, meydan kalır

Yiğit ölmez meydan kalır

Yere vurma hatırımı

Sana kahpe meydan kalır

KAVGAMIN ÇİÇEĞİ



Seni düşünüyorum seni

Sen ey kavgamın çiçeği



Toprağa su yürürken

Dağlar yeşerirken

Şafağın kızıl okları

Gecenin kalbine dalarken



Seni düşünüyorum seni

Sen ey kavgamın çiçeği

Bana sen öğrettin kavgayı



Seni özlüyorum seni

Sen ey kavgamın çiçeği



Sulara ay düşerken

Dalgalar öpüşürken

Sokağın titrek lambası

Islanan yüzüme düşerken



Seni özlüyorum seni

Sen ey kavgamın çiçeği

Bana sen öğrettin gülmeyi



Seni seviyorum seni

Sen ey kavgamın çiçeği



Seni düşünüyorum seni

Sen ey kavgamın çiçeği

Bana sen öğrettin gerçeği

KİM SUSTURABİLİR BİZİM TÜRKÜMÜZÜ



Kim susturabilir bizim türkümüzü kim

Biz ki bu hasreti semahların seyrinden alıp gelmişiz

Biz ki onu sitemkar anaların kirpiğinden derlemişiz

Süzülsün de acının derin izler bıraktığı gül yanaklardan

Yere dökülsün istememişiz

Bizim türkümüzü rüzgar söyler her gece

Ay vurdukça parıldar gün doğdukça hız alır

Nevroz ateşleriyle sağaltarak çırpınan yarasını

Can havliyle kardaş

Kan içinde bir kartal gibi vadilere saldırır

Türkülere ilişmeyin

Türküler nehirdir gecenin bağrına akar

Fazla eşelemeyin kardaş

Taşınca ne siperler kalır ne dev barikatlar

Deşmeyin diyorum deşmeyin

Kim susturabilir bizim türkümüzü kim

Biz ki nice amansız badirelerde serden geçmişiz

Biz ki ilmikler boynumuza takılıyken bile türkü söylemişiz

Sonra ırmak boylarında göğertip körpe otların serinliğinde

Dağlara emanet etmişiz

Biz ki her yangının külünden diri canlar yaratmışız

Bizki mazlumların defterine kanlı resimlerle sıralanmışız

Banaz yaylasından kerbelaya kar götürsün turnalar

Ölürüz sanma kardaş

Dostun attığı gülden yaralanmışız

Türküleri dövmeyin

Türküler gökyüzüdür karanlığa yıldızlar çakar

Üstümüze gelmeyin kardaş

Namuslu bir devrimcinin alnında kavga ışıldar

İncitmeyin diyorum incitmeyin

Kim susturabilir bizim türkümüzü kim

Bizki karacaoğlanı aşkla veyseli toprakla yüceltmişiz

Bizki köroğlunun narasıyla nice beyleri yere çökertmişiz

Yine de masum bir bebek gibi avuç avuç sevdamızı

Kalanlara vasiyet etmişiz

Adam dediğin sapına kadar yiğit olmalı

Ne karıncayı incitmeli ne ozanları yakmalı

Öyle sansar gibi punduna getirmek de neymiş

Adam dediğin kardaş

Yüreği varsa eğer getirip ortaya koymalı

Türküleri yakmayın

Türküler çiçektir en umutsuz zamanlarda açar

Kavgayı uzatmayın kardaş

Yüzyıllardır tuz döke döke çürüdü bu yaralar

Kanatmayın diyorum kanatmayın

KIZIN ADI ÖZGÜRLÜK



Minnacık bir kız vardı

Bir ormanda yaşardı

Karanlıkta kaybolsak

Elimizden tutardı





Yürüdüğü kırlarda

Papatyalar açardı

Omuzundan güvercinler uçardı



Öldürdüler yarım kaldı

Dudağında son gülücük

Yalnızca bir adı kaldı

Kızın adı özgürlük



Minnacık bir kız vardı

Göğsüne gül takardı

Beyaz bir at üstünde

Bulutlara konardı



Irmağın aynasında

Saçlarını tarardı

Yüzünü ay ışığıyla

Yıkardı



Minnacık bir kız vardı

Yüreği kuş kadardı

Tutunca rüzgar olur

Bir su gibi kayardı



Geciken şafaklarda

Yıldızları yakardı

Uyanınca seher yeli

Kokardı



Öldürdüler yarım kaldı

Dudağında son gülücüK

Yalnızca bir adı kaldı

Kızın adı özgürlük

MÜLAYİM



Yıldızları senmi yaktın Mülayim

Ozanlara senmi kıydın Mülayim

Bir dikili ağacın bile olmadı

Herkes yedi senmi doydun Mülayim



Sert oldunda ne değişti Mülayim

Mert oldunda ne değişti Mülayim

Cart curt edip biraz nutuk atsaydın

Hırt olsaydın yaşardın be Mülayim



Ormanları senmi yaktın Mülayim

Çetelere senmi taktın mülayim

Düşüneni yazanı ve çizeni

Zindanlara sen mi tıktın Mülayim



Sert oldunda ne değişti Mülayim

Mert oldunda ne değişti Mülayim

Cart curt edip biraz nutuk atsaydın

Hırt olsaydın yaşardın be Mülayim

Mülayim Mülayim

Alem adamsın be Mülayim



Köprülerden azmı geçtin Mülayim

Zemzemlerden azmı içtin Mülayim

Böyle susmak yakışırmı hiç sana

Hayatından vazmı geçtin Mülayim

NALÂN



Merhaba Nalân... bu sen misin,

Yoksa sen mi sandım;

Biri çimdiklesin beni...

Şöyle ışığa gel de göreyim,

Beni dümdüz eden,

O yalandan da yalan gözlerini...



Merhaba Nalân...

Amortiden mi çıktın güzelim?

Bak yine şapşal ettin bizi...

Oysa ne güzel unutmuştuk

Ve ne güzel sona ermişti,

O gerzek pembe dizi! ..



Hani, son bölümde sen yamuk yapıp

Fabrikatör Nubar Bey'in

Tarabya köşküne gitmiştin...

Hani, arkadaşım Halit Akçatepe'nin yanında

Beni acayip refüze etmiştin...

Ve işte o an gözümde,

Eskicinin bile almadığı

Bir eski eşya gibi, bitmiştin! ..



Merhaba Nâlan..

Pişmanlıklar denizinin biletsiz yolcusu...

Merhaba, artist olma hayallerinin

İkinci sınıf karakter oyuncusu! ..



Vay anasını sayın seyirciler,

Vay anasını be... vay anasını! ..

Bak, şimdi ağlarım ha,

Tez kapatsın biri,

Gözlerimin bozuk vanasını! ..



Oysa, o zehir kusan fabrika yolunda

Beraber ıslanmıştık biz, nice yağmurda.

Ve o gün, Nubar Bey'in çarpıp kaçtığı

Bir hayvancağızdı inleyen,

Yol kenarı çamurunda.



Ve hep kendine ayırdığın

O bencil yüreğin,

Bir de o gariban köpeğe sızlamıştı.

Ve ben, ilk defa seni böyle bilmiştim,

Ve damarlarım ilk defa böyle cızlamıştı! ..



Merhaba Nâlan... merhaba!

Yoksul mahallemizin en havalı kızı.

Merhaba, yanlış ağlara takılmış

Muhteşem deniz yıldızı! ..



Ben sana bakınca, dolardım bulut gibi

Dolardım da bir türlü yağamazdım...

Sen bana bakınca,

Bir ağlamak düğümlenir boğazımda,

Gurur yapar, ağlamazdım...



Ne düşkündüm sana be!

Hani hayvanlar yavrusunu yalarmış,

Aynen öyle...

Ne tutkuydu bizimkisi be!

Hani Ferhat dağları nasıl delermiş,

Aynen öyle...

Ve o nasıl gidişti be!

Hani bir tren gelir de üzerinden geçermiş,

Aynen öyle...



Of Nâlan of! ..

Sen benim neler çektiğimi bilsen,

Bunu bilmekten ölürdün...

Şu kadarını söyleyeyim:

Hani taş olsan,

Yani taş olsan;

Ortadan ikiye bölünürdün...



Gitme Nâlan, dur!

Tekrar gitme ne olur! ..

Aldırış etme saçma sapan sözlerime.

Yoo... hayır, ağlamıyorum,

Galiba cıgaranın dumanı kaçtı gözlerime.



Belki de sen haklıydın,

Bu mahallede ne bahtın açılır,

Ne de boyun uzardı.

Üstelik annen ölmüştü

Ve sokağınız,

Acını kaldıramayacak kadar dardı...



Terso gidiyordu herşey...

Milllet işi-gücü bırakmış,

Aklını bize takıyordu.

Altımızda çul yoktu,

Üstümüzde dam akıyordu.

Arap kızı camdan bakıyordu...



Sen gittikten sonra ben,

Hiç sorma...

El attığım her işi, çok geçmedi batırdım.

Çünkü seni unutmanın tek yoluydu;

Bütün kazancımı şaraba yatırdım.



Ama gelinliğin duruyor.

Baba yadigarı cumbalı evi de satmadım.

Yalanım varsa kalkmayayım şuradan:

Ben seni bir tek gün,

Bir tek gün bile unutmadım! ..



Merhaba Nâlan,

Merhaba üzgün melek.

Merhaba kadersizim, talihsizim.

Merhaba titreyen elim, sancıyan belim,

Ağrıyan dizim, vazgeçilmezim! ..



Ama Necdet Tosun öldü Nâlan,

Artık yemekleri sen,

Salatayı da ben yapacağım.

Sami Hazinses kadar olmasa da

Bahçeyi sevdiğin çiçeklerle donatacağım.



Kemal Sunal da öldü Nâlan,

İyi kalpli amcaları birer-birer uğurladık.

Ve dünya kirlendi,

Filmler bozuldu

O masum sevdalar yaşanmıyor artık...



Sen varsın, ben varım.

Bir de, acımasız bir dünya var dışarıda...

Esas film şimdi başlıyor,

Ve bütün koltuklar bomboş bu sinemada! ..



Merhaba Nâlan, merhaba! ..

Sen ortada sıçan, ben şaşkın körebe...

Ulan seviyorum seni be! ..

Ulan, nereden inceldiyse,

Oradan kopsun be! ..

NE DEMELİ ŞİMDİ



Ne demeli şimdi

bir çiğdemin toprağı yırtışını seyredişim

göğe mi dokunmalı

ucuna mı körpe filizin

öyleyse karanlık sokaklarda koştuğumu düşün

ay yine bir kadın gibi sarkıyorken denize

dirseklerimle böğrüme gömdüğüm titremeyi düşün

oradan gövdemi kaplayışını soğuk bir terin

vay perçemle günün huysuzluğu dolaşan kısrak

vay acemi öpüşlerden gövdeme boşalan acımtırak has

telaş, kıvranış, parıltılı gözlerdeki atılganlık

ya görevin ne senin görevin

oynaşmak değil mi içimdeki savaşmak duygusuyla

ve benim nevresimim kararmışsa kirden

rutubetten

sarhoşsam gülümseyiş ağlayışlardan

ve kaynak sularıyla üzerime yağan aydınlık hülyaları

senden gelen ısıyla koruyorsam...

Ne demeli şimdi

ey serçelerin sabahlarla bölüştüğü cıvıltı

ey bir romanın olur olmaz yerinde dikkati çeken hayal

acıyış, şevkat, umursayış, hırçınlık seli...

beni düşün öyleyse

beni hayretin ve karanlığın eşiğinde

beni fitillerde başlayan bir fısıltı anında

ilk satırını yazarken bir bildirinin

kulaktan kulağa dolaşan haberlerin bağraında

beni dar camlarda değil

bir bulutun seyrinde düşün

burada

ortasında

sıçraya sıçraya kabaran alevlerin.

NERDEN BİLECEKSİNİZ



Üstüm başım toz içinde

Önüm arkam pus içinde

Sakallarım pas içinde

Siz benim nasıl yandığımı

Nerden bileceksiniz.



Bir fidandım deriildim

Fırtınaydım duruldum

Yoruldum çok yoruldum

Siz benim neler cektiğimi

Nerden bileceksiniz.



Taş duvarlar yıkıp geldim

Demirleri söküp geldim

Hayatımı yıkıp geldim

Siz benim neden kaçtığımı

Nerden bileceksiniz.



Gökte yıldız kayar şimdi

Annem beni anar simdi

Sevdiğim var kanar şimdi

Siz benim niye içtiğimi

Nerden bileceksiniz.



Bir pınardım kan oldum

Yol kenarı han oldum

Yanıldım ah ziyan oldum

Siz benim neden sustuğumu

Nerden bileceksiniz.



Ben ardımda yas bıraktım

Ağlayan bir eş bıraktım

Sol yanımı boş bıraktım

Siz benim kime küstüğümü

Nerden bileceksiniz.

NEYLERSİN



Bazen acı dinmez, bazen de yağmur

Sevgilim gülümse, her şey unutulur

Suskunuz bu akşam üstü

Hasrete yanmışız, neylersin



Bir gün, bu mahzun sevdadan geriye

Kalırsa, sadece o hüzün kalır..

Sen de anladın ki yapa-yalnızız...

Buluşmamız yasak,

Görüşmemiz uzak...

Devrilmiş kadehler gibi, dönüyor başımız,

Neylersin...



Ah güzelim,

İncinmiş bir sesi vardır yağmurun;

Yanaklarına vurduğunda hissedersin.

Ve bir veda sözcüğü, saçlarına,

Titreyen bir öpücükle dokunduğunda;

Bu anı dondurmaya yetmez nefesin.

Bir film sahnesi gibi

Akar gider ayrılık,

Neylersin...



Biz zaten hiçbir romanda

Kendi hayatımıza rastlamadık.

Bütün şarkılar bizi yanlış anlatmıştı.

Ve bütün bulmacalar yarım bırakılmıştı.

Tenha sokaklarda üşüyüp durdu sırtımız.

Oysa tuttuğumuz balıkları bile

Yeniden denize bağışlamıştık.

Biz, hayata dair

Hiçbir yanlış yapmamıştık...

Neylersin...



Biz bu sonucu haketmedik,

Hayır, etmedik...

Ömrümüz bu talana lâyık değildi.



Bazen acı vurdu, bazen de yağmur

Hiç gülmedi yüzümüz,

Hiç büyümedi gülümüz...

Bizi yalnızca akşamlar kucakladı,

Biliyorsun,

Sabaha çıkmayan bir yoldu yürüdüğümüz...



Bir gün, bu öykünün sonuna gelince

Ansızın desem ki: hoşça kal canım!

Unutursun,

Mecburen unutursun...

Yıldızlar söner, bu aşk da biter!

Bazı gün hatırlayınca, sessizce ağlarız.

Neylersin...



Ah bebeğim, ah..

Kekremsi bir tadı vardır gözyaşının,

Dudaklarına sızınca farkedersin.

İçindeki vurgun aşklar mezarlığında,

Ayrılık, ölümden üste yazılınca,

Gideni durdurmaya yetişmez sesin...

Bir inme gibi dolaşır bedeninde pişmanlıklar,

Neylersin...



Biz zaten hiçbir sinemaya

Tam vaktinde yetişemedik.

Bütün vapurlar bizden önce kalkmıştı.

Ve bütün biletler biz gelmeden satılmıştı.

Boşuna telaşlarda yorduk günlerimizi.

Oysa Nuh'un Gemisi'nde bile

Bize yer kalmamıştı.

Ve hiçbir mutluluğa adımız kaydolmamıştı.

Neylersin...



Biz bu aşkı sürdüremezdik,

İnan, sürdüremezdik...

Kalbimiz bu heyecana müsait değildi.



Bize hep acılar kaldı, bize hep yağmur...

Unutmasan bile artık

Unutur gibi yapacaksın.

Ve buruşturup-buruşturup attığım kağıtlarda,

Hiç bitiremediğim

Bir şiir olarak kalacaksın...

ÖDEDİM Mİ BEDELİNİ



Ödedim mi bedelini

Ödedim mi yaşamanın

Ayışığı oynaşırken

Yar elini okşamanın



Açtıysa menekşe bil ki

Duyduysa karınca bil ki

Senden önce birileri

Ödemiştir bedelini



Sokak sokak vuruşarak

Adım adım yaklaşarak

Hey hey hey

Hey hey hey

Gözyaşıyla kanla terle

Tarihle hesaplaşarak



Ödedim mi sebebini

Ödedim mi var olmanın

Heybetli bir dağ misali

Dimdik ayakta durmanın



Öldüyse civanlar bil ki

Dolduysa zindanlar bil ki

Kimseyi vurmasın

Çözülsün diye çelişki



Sokak sokak vuruşarak

Adım adım yaklaşarak

Hey hey hey

Hey hey hey

Gözyaşıyla kanla terle

Tarihle hesaplaşarak

RÜZGAR ESER



Rüzgar eser çoban ateşleri

Dört bir yana serpişir

Yağmu ciser yıldızlar ıslanır

Hasret ile kıprışır



Dağlar küser tozlu yamacında

Can can ile çarpışır

Benim canım kim bilir nerede

Taş yastığa ağlaşır



Yollar tozar yayla çocukları

Kuzu gibi meleşir

Hasret uzar kardelen yüreği

Kar altında titreşir



Kuşlar uçar turnam yaralıdır

Boyun büker bekleşir

Benim yaram nevroz ateşinde

Yana yana depreşir

SANA GELDİM



Yağmurlar içinden ıslandım geldim

Bir kuru değneye yaslandım geldim

Sıcacık çorbana muhtacım inan

Ölümlerden geçtim uslandım geldim



Üşüdü ellerim üşüdü kalbim

Yaban ellerinde taşlandım geldim

Sanki cehennemdi sensizlik bana



Irmaklar içinden sislendim geldim

Tren yollarında islendim geldim

Kalmadı hevesim kalmadı inan

Yıkandım arındım süslendim geldim



Sana geldim sana kucaklarmısın

Bilmemki yeniden bağışlarmısın

SEN AĞLAMA YAR



Dağlar beni koy ver gidim yar ağlamasın

Dizin vurmasın

Doymadım ömrüme nasıl ölem yar ağlamasın

Gülüm solmasın

Yollar tuzak ben ne edim yar ağlamasın

Yürek yanmasın



Ağlama yar sen ağlama yar

Gadan belan bana gelsin

Sen ağlama yar

Gül kırılmasın

Gönül kırılmasın

Kar fırtına boran olsun

Gülüme yağmasın

Ben öleyim oy ben öleyim

Bu canıma kurşun değsin

Dur ben öleyim



Ağlama yar gel ağlama yar

Sana gelen bana gelsin

Sen ağlama yar

Gülüm darıldı

Gönlüm yoruldu

Kar fırtına boran vurdu

Gülüm kırıldı

Ben öleyim oy ben öleyim

Bu canıma kurşun değsin

Dur ben öleyim